გარეუბანი (თბილისის უბანი): განსხვავება გადახედვებს შორის

'''გარეუბანი''', ''გარეთუბანი'', ფეოდალური ხანის [[თბილისი]]ს უბანი [[მტკვარი|მტკვრის]] მარჯვენა ნაპირზე, [[კალა (ციხე)|კალას]] ჩრდილოეთითა და დასავლეთით, მისი გალავნის გარეთ.

 

 

XVIII საუკუნის 20-იან წლებში ოსმალებმა გააპარტახეს გარეუბანი, აქაური მოსახლეობა კი ქალაქში გადასახლდა. იმავე საუკუნის 60-70-იან წლებში იწყება გარეუბნის ხელახალი დასახლება. ქართლ-კახეთის სამეფოს რუსეთთან შეერთების ([[1801]]) შემდეგ ქალაქის ტერიტორია სამ ნაწილად დაიყო, ერთი მათგანი იყო გარეუბანი; ამ დროიდან გარეუბანში აგებენ ევროპული ტიპის შენობებს. უბნის ცენტრი ქმნიდა მოედანს (ახლანდელი თავისუფლების მოედანი). [[1859]] წელს ადრინდელი ყაბახის ადგილას გაშენდა პარკი (ახლანდელი [[9 აპრილის ბაღი|9 აპრილის სახელობის პარკი]]; ყოფ. კომუნარების სახელობის პარკი). ამ დროისათვის გარეუბანი ახლანდელი კაკაბაძეების (ყოფ. გ. ლეონიძის) ქუჩამდე აღწევდა. XIX საუკუნის 60-იანი წლებიდან ქალაქის ოფიციალურ ტოპონიმიკაში გარეუბანი აღარ იხსენიება.

 

 

* ''ბერძნიშვილი მ.,'' თბილისის გარეგანი სახე XVIII საუკუნეში, თბ., 1968;

 

{{თბილისის უბნები}}

[[კატეგორია:ძველი თბილისის უბნები]]

[[კატეგორია:თბილისის ისტორია]]