ძველი ჩინეთი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 2:
ჩინეთის სახელმწიფოს წარმოქმნა და განვითარების თავისებურებანი. ქრ.შ-მდე მეორე ათასწლეულის მეორე ნახევარში ხუანხეს აუზში ჩინეთის პირველი სახელმწიფო შეიქმნა. მას მეფე მართავდა. მეფის ძალაუფლება მემკვიდრეობით გადაიცემოდა. ამ დროისათვის მიწების უმეტესი ნაწილი მეფეს, მთავრებს, მოხელეებსა და ქურუმებს ეკუთვნოდა. ადგილობრივი მთავრები, ხშირად, მეფის უზენაესობას არ ცნობდნენ. ამიტომ წარმოქმნილი [[სახელმწიფო]] მტკიცე არ იყო.
გლეხებს სათემო მიწები უნაწილდებოდათ. ისინი შემოსავლის განსაზღვრულ ნაწილს სახელმწიფოს უხდიდნენ.
უძველესი ჩინეთის[[ჩინეთი]]ს ისტორიისათვის დამახასიათებელია სამთავროთა[[სამთავრო]]თა შორის ხელისუფლებისათვის გაუთავებელი სისხლიანი ბრძოლები. გამარჯვებული [[მეფე]]-მთავარი ახალ კანონებს და [[საგადასახადო სისტემასსისტემა]]ს აწესებდა.
ქრ.შ-მდე მესამე საუკუნეში ხელისუფლებისათვის ბრძოლა ცინის სამეფოს გამარჯვებით დამთავრდა. მისმა [[მეფე]]მ თავი გამოაცხადა, როგორც [[ცინ შიხუანდი]], რაც ნიშნავდა "ცინის პირველ მმართველს" ანუ იმპერატორს. [[იმპერატორი]]ს სამფლობელოს, სახელმწიფოს კი [[იმპერია]] ეწოდა. ამიერიდან უძველესი ჩინეთის სახელმწიფო იმპერიად მოიხსენიებოდა, მისი მმართველები კი [[იმპერატორი|იმპერატორად]].
იმპერიის სახელწოდებიდან "ცინი" წარმოდგა ჩინეთის[[ჩინეთი]]ს ქართული დასახელების ძირი "ჩინ". ამ დროისათვის იქმნება ხმელეთით ჩინეთის [[ხმელთაშუა ზღვა|ხმელთაშუა]] და [[შავი ზღვა|შავ ზღვებთან]] დაკავშირებული "[[აბრეშუმის დიდი გზა]]", რომლის ერთი ბოლო საქართველოზე[[საქართველო]]ზე გადიოდა.
მომთაბარე ტომების შემოსევებისაგან ცინის იმპერიის ჩრდილო საზღვრის დაცვის მიზნით იმპერატორის[[იმპერატორი]]ს ბრძანებით აიგო "[[ჩინეთის დიდი კედელი]]".
ქრ.შ-მდე მეორე საუკუნიდან სამთავროთა ბრძოლებმა ახალი ზალით იფეთქა. არაჩვეულებრივი სისწრაფით ცვლიდნენ ერთმანეთს მმართველები და იმპერატორები, იწერებოდა ერთიმეორეზე მკაცრი კანონები, იზრდებოდა გადასახადები. შექმნილმა ვითარებამ ძალიან გააუარესა გლეხების, ხელოსნებისა და მეფის ჯარში მომსახურეთა მდგომარეობა.
ქრ.შ-დან პირველ-მესამე საუკუნეებში მრავალრიცხოვანმა და ზლიერმა სახალხო აჯანყებებმა არაერთხელ დაარღვიეს იმპერატორთა, მთავართა და მიწათმფლობელთა სიმშვიდე. მდგომარეობას ართულებდა ჩინელ მოხელეთა ბრძოლა თანამდებობისა და სიმდიდრისათვის. ამას დასავლეთიდან და ჩრდილოეთიდან უცხო ტომთა ხშირი შემოტევებიც ემატებოდა. ქრ.შ-დან მესამე საუკუნეში ერთიანი [[ჩინეთი]] სამთავროებად დაიშალა.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ძველი_ჩინეთი“-დან