|დაბადების თარიღი =[[1699]] [[7 აპრილი]]{{flagicon|საქართველო}}
|დაბადების ადგილი =
|გარდაცვალების თარიღი = [[1750]] [[1 თებერვალი]]
|გარდაცვალების ადგილი = [[მოსკოვი]]{{flagicon|რუსეთი}}
|ქორწინება =
ხაზი 27:
}}
'''ბაქარი''' (*დ. [[7 აპრილი]], [[1699]] ან [[1700]] ― გ. [[1 თებერვალი]], [[1750]], [[მოსკოვი]]), [[ქართველები | ქართველი]] სახელმწიფო და საზოგადო მოღვაწე. [[ვახტანგ VI]]-ის ძე. [[რუსეთი | რუსეთის]] არმიის გენერალ-ლეიტენანტი, გრუზინსკების გვარის ფუძემდებელი. ქართლის ფაქტობრივი მეფე (შაჰნავაზ III-ის სახელით) [[1716]]-[[1719]], [[ვახტანგ VI]]-ის ირანში ყოფნის დროს. [[1724]] მამასთან ერთად რუსეთში გადასახლდა. [[1729]] წლის 30 ნოემბერს გენერალ-ლეიტენანტის ჩინით დაინიშნა მოსკოვის ოლქში საარტილერიო კანტორის უფროსად. ბაქარი მონაწილეობდა მოსკოვის ქართული სტამბის აღდგენაში. [[1743]] მისი თაოსნობით დაიბეჭდა ბიბლია, რომელიც ცნობილია ბაქარის ბიბლიის სახელით. ურთიერთობა ჰქონდა რუს მეცნიერებთან ([[ტატიშჩევი, ვასილი | ვ. ტატიშჩევი]], ჟ. დე-ლილი), აწვდიდა მათ ცნობებს საქართველოს წარსულზე. ასრულებდა რუსეთის მთავრობის დიპლომატიურ დავალებებს.
