სიმონ III გურიელი

სიმონ III გურიელი (გ. 1792) — გურიის მთავარი 1788-1792 წლებში, გიორგი V გურიელის ძე.

სიმონ III გურიელი
გურიის მთავარი
მმართ. დასაწყისი:	1788
მმართ. დასასრული:	1792
წინამორბედი:	გიორგი V გურიელი
მემკვიდრე:	ვახტანგ III გურიელი
გარდ. თარიღი:	1792
მეუღლე:	მარინე წერეთელი
შვილები:	მამია V გურიელი ესმა
დინასტია:	გურიელები
მამა:	გიორგი V გურიელი

ბიოგრაფია

მხარს უჭერდა იმერეთის ტახტისთვის მებრძოლ დავით II-ს. 1790 წელს ხელი მოაწერა საქართველოს სამეფო-სამთავროების ტრაქტატს. ცდილობდა გურიის სამთავროს გათავისუფლებას ოსმალეთის ქვეშევრდომობისაგან და რუსეთის მფარველობის მიღებას.

იყო ფიზკურად სუსტი ადამიანი და სუსტი მმართველი. წინააღმდეგობა ვერ გაუწია ძმებს, რომლებისთვისაც საბატონიშვილოების გამოყოფაზე დათანხმდა. მას ეურჩებოდა ძმა, ვახტანგ III გურიელი, რომელიც საჯუმათლოს ფლობდა. სიმონის მმართველობის დროს გურიაში კვლავ გაძლიერდა ტყვის სყიდვა. 1791-1792 წლებში გურიის სამთავროზე გახშირდა ოსმალების თავდასხმები. სიმონ III წავიდა ახალციხის ფაშა ისაკთან მოსალაპარაკებლად. გზად ის აჭარის ბეგმა ახმედ ხიმშიაშვილმა შეიპყრო, მხლებლები დაუხოცა, ხოლო თავად ხულოში მძევლად წაიყვანა და არ გაათავისუფლა, სანამ უმცროსი ძმის, აბდი-ბეგის ცოლად გურიელის ასულის, კესარიას შერთვაზე თანხმობა არ მიიღო. სიმონ III ამის შემდეგ ახალციხეში აღარ გადასულა და გურიაში დაბრუნდა.

ოჯახი

სიმონ გურიელს ცოლად ჰყავდა ზურაბ წერეთელის და მარინე ქაიხოსროს ასული წერეთელი (გ. 4 მარტი, 1814), რომლისაგანაც შეეძინა ერთი ვაჟიშვილი და სამი ქალიშვილი:

• კესარია (1785–1861) — ცოლად ჰყავდა სელიმ-ფაშას ძეს — აბდი-ბეგ ხიმშიაშვილს (გ. 1859). (შვილები: დედა-ბეგი, კამილ-ბეგი, ნარი-ბეგი, შექარ-ბეგი და ესმა);
• ელისაბედი//ლიზა (1786-) — ცოლად ჰყავდა ივანე აბაშიძეს;
• მამია V გურიელი (1789–1826) — გურიის მთავარი;
• პრინცესა ნ. — ცოლად ჰყავდა ტარიელ დადიანს.

ლიტერატურა

• ჩხატარაიშვილი ქ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 352.
• ჩხატარაიშვილი ქ., გურიის სამთავროს პოლიტიკური ისტორიიდან // მაცნე, ტ. 4, თბ.: საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის გამომცემლობა, 1964. — გვ. 141-144.