პოლიტიკის ისტორიის მუზეუმი
რუსეთის პოლიტიკის ისტორიის მუზეუმი პეტერბურგში (რუს. Музей политической истории России) - პირველი ისტორიული და პოლიტიკური მუზეუმი რუსეთში, რომელიც ინახავს რუსული საზოგადოების პოლიტიკური ცხოვრების მტკიცებულებებს მე -18 საუკუნის ბოლოდან 21 -ე საუკუნის დასაწყისამდე. მუზეუმის კოლექცია მოიცავს 474,000 -ზე მეტ ექსპონატს. მუზეუმი თავის მისიას ხედავს სამოქალაქო საზოგადოების პოლიტიკური კულტურის ფორმირებაში[1]. მისამართი: კუიბიშევას ქუჩა, No2–4.
| პოლიტიკის ისტორიის მუზეუმი | |
|---|---|
 | |
| 59°57′16″ ჩ. გ. 30°19′30″ ა. გ. / 59.954528° ჩ. გ. 30.325139° ა. გ. | |
| დაარსდა | 1919 |
| ქვეყანა |
 რუსეთი |
| მდებარეობა | სანქტ-პეტერბურგი |
| ოფიციალური საიტი | http://polithistory.ru/en/ |
 | |
რუსეთის პოლიტიკის ისტორიის მუზეუმში დაცულია რუსეთის ისტორიის მთავარი ფიგურების კუთვნილი არტეფაქტები, როგორიცაა პოლიტიკოსების, სახელმწიფო მოღვაწეების, მეცნიერებისა და სამხედრო ლიდერების ნივთები, მათ შორის სერგეი ვიტე, ნიკოლოზ II, ვლადიმერ ლენინი, მიხაილ გორბაჩოვი და იური გაგარინი.[2] გამოფენების კალენდარი ხელმისაწვდომია ონლაინ.[3]
ისტორია რედაქტირება
რუსეთის პოლიტიკური ისტორიის სახელმწიფო მუზეუმი (GMPIR) არის რევოლუციის სახელმწიფო მუზეუმის მემკვიდრე, რომელიც შეიქმნა 1919 წლის 9 ოქტომბერს პეტროგრადის მუშათა და წითელი არმიის დეპუტატების საბჭოს ბრძანებით. [2] მუზეუმი გაიხსნა ზამთრის სასახლის დარბაზებში 1920 წლის 11 იანვარს და პირველი გამოფენა გაიხსნა 1922 წელს.
1955 წელს რუსეთის პოლიტიკის ისტორიის მუზეუმმა მიიღო ორი ახალი შენობა: კშესინსკაიას და ბრანტის სასახლეები. 1955-1957 წლებში ამ შენობებს შეუერთდა ახალი ცენტრალური შენობა, შექმნილი არქიტექტორის ნ. ნადეჟინის (1929-2005) მიერ[4]. ამ კომპლექსში იყო მუზეუმი, რომელიც ცნობილი გახდა როგორც დიდი ოქტომბრის სოციალისტური რევოლუციის სახელმწიფო მუზეუმი. 1972 წელს კი მუზეუმი გადავიდა სსრკ კულტურის სამინისტროს იურისდიქციაში და გახდა საბჭოთა სოციალურ რესპუბლიკათა კავშირის რევოლუციის ცენტრალური მუზეუმის ფილიალი. 1987 წელს გაიხსნა ახალი ექსპოზიციის პირველი ეტაპი, მაგრამ უკვე 1989 წელს გადაწყდა მისი დახურვა და მეცნიერული და საექსპოზიციო საქმიანობის ახალი კონცეფციის შემუშავება[5]. ახალი კონცეფციის შესაბამისად, 1991 წლის აგვისტოში სსრკ -ს კულტურის სამინისტრომ მიიღო გადაწყვეტილება მუზეუმის სტატუსის გარდაქმნისა და სახელწოდებით რუსეთის პოლიტიკური ისტორიის სახელმწიფო მუზეუმის დარქმევის შესახებ. 1992 წლიდან მუზეუმი შედის რუსეთის ფედერაციის კულტურის სამინისტროს იურისდიქციაში.
2013 წელს გაიხსნა ახალი ექსპოზიცია "ადამიანი და ძალა რუსეთში მე -19 - 21 საუკუნეებში", რომელიც შექმნილი იყო "ორი საუკუნის რუსული პოლიტიკური ისტორიის ჰოლისტიკური სურათის შესაქმნელად"[6]. ახალი ექსპოზიცია მდებარეობს მუზეუმის ცენტრალურ ნაწილში - შენობის პირველ და მეორე სართულებზე, რომელიც შეიქმნა 1950 -იან წლებში და ერთმანეთთან აკავშირებს კესინსკაიასა და ბრენტის სასახლეებს. პირველ სართულზე წარმოდგენილია მე -19 საუკუნის მე –20 საუკუნის დასაწყისის მოვლენები და გმირები, მეორეზე - საბჭოთა და პოსტსაბჭოთა პერიოდის მოვლენები. ექსპოზიციის ბოლო მონაკვეთი დაგეგმილია განთავსდეს მესამე სართულზე - ის უნდა ასახავდეს თანამედროვე პოლიტიკურ რეალობას[6].
კოლექცია რედაქტირება
ქრონოლოგიურად, მუზეუმის კოლექცია მოიცავს რუსეთის ისტორიის პერიოდს, დაწყებული ეკატერინე II– ის მეფობით და გრძელდება რუსეთის პოლიტიკურ ცხოვრებაში უახლეს მოვლენებამდე. მე - 18 საუკუნის ყველაზე მნიშვნელოვანი ძეგლები მოიცავს დოკუმენტებს ეკატერინე II- ის საკანონმდებლო საქმიანობის შესახებ, ასევე, ფაქტებს საფრანგეთის დიდი რევოლუციის მოვლენების შესახებ; მე -19 საუკუნის მოვლენები წარმოდგენილია ექსპონატების კომპლექსებით, რომლებიც ეძღვნება ალექსანდრე II- ის "დიდი რეფორმების" ეპოქას, ს.იუ ვიტეს რეფორმებს. ექსპონატების დიდი კომპლექსი ავლენს რუსეთის იმპერიის უმაღლესი სახელმწიფო ორგანოების - სახელმწიფო საბჭოს და სახელმწიფო სათათბიროს საქმიანობას. მუზეუმის სახსრები შეიცავს მასალებს ბოლო სამი იმპერატორის კორონაციის შესახებ, სოციალური და პოლიტიკური მოძრაობების დაბადებისა და განვითარების შესახებ - დაწყებული დეკემბრისტებით, ა.ი. ჰერზენით.
შენობა რედაქტირება
მუზეუმი შედგება მე –20 საუკუნის დასაწყისის ორი სასახლისგან, რომლებიც დაკავშირებულია 1950 – იან წლებში აშენებულ ცენტრალურ შენობასთან ერთად.
კესინსკაიას სასახლე შეიქმნა 1904-1906 წლებში. შექმნილია ცნობილი არქიტექტორის ა.ი ფონ გოგენის მიერ ცნობილი ბალერინა მ.ფ. კესინსკაიასთვის. მარტში - 1917 წლის ივლისის დასაწყისში აქ იყო განთავსებული ცენტრალური და პეტერბურგის კომიტეტები, ასევე ბოლშევიკების სამხედრო ორგანიზაცია.
მეორე სასახლე ასევე ეკუთვნის ქალაქის არქიტექტურულ ძეგლებს. იგი აშენდა 1909 წელს არქიტექტორ რ. მელტსერის მიერ.
მუზეუმს აქვს ორი ფილიალი: ბავშვთა სამუზეუმო ისტორიული განათლების ცენტრი (ბოლოტნაიას ქუჩა, 13) და რუსეთის პოლიტიკური პოლიციის მუზეუმი (გოროხოვაიას ქუჩა, 2).
ლიტერატურა რედაქტირება
- «Изъятию не подлежит… Хранить вечно!». 100-летие коллекции Государственного музея политической истории России. 1907 – 2007. СПб, 2007, 238 с. Тираж 1300 экз.
- Артёмов Е.Г., Кулегин А.М. Рождённый трижды. Государственному музею политической истории России 90 лет (1919 - 2009). СПб., ГМПИР, 2009. - 56 с.: с илл.
- ГМПИР: 90 лет в пространстве истории и политики. 1919 - 2009. Материалы научной конференции, посвященной юбилею Государственного музея политической истории России. СПб.: Норма, 2010. - 264 с., илл. 32 с.
- Исторический музей как зеркало перемен. 1991-2011. Материалы Международной научно-практической конференции 5-6 октября 2011 г. Спб.: Норма, 2012.
რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ «Новый музей: от замысла до воплощения» — СПб.: ГМПИР, 2013 — с. 8
- ↑ დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-04-19. ციტირების თარიღი: 2021-09-23.
- ↑ "POLITHISTORY.RU", Museum Political History's Event Calendar, Oct 4, 2012 დაარქივებული აპრილი 17, 2013, საიტზე Archive.isCategory:Webarchive template archiveis links Archived 2013-04-17
- ↑ Л. Лавров, Ю. Курбатов. Уроки тактичности и корректности архитектора Н. Н. Надежина «АРДИС», № 4(40) 2008 год
- ↑ ГМПИР: 90 лет в пространстве истории и политики. 1919—2009, с. 14
- ↑ 6.0 6.1 Государственный музей политической истории России — Экспозиция «Человек и власть в России в XIX – XXI столетиях» დაარქივებული 2013-11-27 საიტზე Wayback Machine. Архивная копия от 27 ноября 2013 на Wayback Machine // polithistory.ru