ოთარ დავითის ძე ქობულაშვილი (დ. 1777 — გ. 3 თებერვალი, 1835) — თავადი, ქართველი სამხედრო და პოლიტიკური მოღვაწე.

დაიბადა ქართლ-კახეთის მეფე ერეკლე II-ის მდივან დავით ქობულაშვილის ოჯახში. თავადაც მდივნად მსახურობდა. 1801 წელს იყო პეტერბურგში გაგზავნილი ქართული დელეგაციის შემადგენლობაში. რუსეთის იმპერიის მიერ ქართლ-კახეთის ანექსიის შემდეგ დაინიშნა თელავის მაზრის მოურავად. 1812 წელს იყო კახეთის აჯანყების ერთ-ერთი ხელმძღვანელი. აჯანყებულთა წინააღმდეგ მთავრობის მხარეს იბრძოდა ოთარის ძმა — სერგი (ევგენი). იმავე წლის თებერვალში ოთარ ქობულაშვილის სარდლობით აჯანყებულებმა საგარეჯოსთან დაამარცხეს გენერალი პორტნიაგინი, მაგრამ მარტში დამარცხების შემდეგ ხელისუფლებას დანებდა. ქობულაშვილს აჰყარეს ჩინები, მოუხსნეს პენსია და აუკრძალეს თბილისიდან გასვლა. 1813-1816 წლებში საქართველოს მთავარმართებელმა ნიკოლაი რტიშჩევმა ის დროებით მისივე ძმის — თელავის თავადაზნაურობის წინამძღოლის სერგი ქობულაშვილის თანაშემწედ დანიშნა. ჰქონდა კარის მრჩევლის („ნადვორნი სოვეტნიკის“) წოდება. ოთარ ქობულაშვილს ცოლად ჰყავდა ომან ხერხეულიძის ქალიშვილი ბარბარე. მისი და ქეთევანი იყო მეუღლე გენერალ თამაზ ორბელიანისა.

ლიტერატურა რედაქტირება