კიევის სასულიერო აკადემია
კიევის სასულიერო აკადემია — უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის ყველაზე მძლავრი და ძველი სასულიერო სასწავლებელი. იგი 4 საუკუნეზე მეტია, რაც ფუნქციონირებს. განლაგებულია კიევ-პეჩორის ლავრის ტერიტორიაზე. დამაარსებელია მიტროპოლიტი პეტრე მაგილა (1596-1647 წწ.)
1919 წელს საბჭოთა ხელისუფლების მიერ აკადემია ოფიციალურად დაიხურა და მის ტერიტორიაზე სამხედრო-საზღვაო პოლიტიკური სასწავლებელი განლაგდა. აკადემია არალეგალურად 1925 წლამდე მაინც აგრძელებდა არსებობას. მეცადინეობები კერძო ბინებში ტარდებოდა.
საბჭოთა კავშირის დაშლისა და უკრაინის მიერ დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ, 1992 წელს, უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიისა და უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის კიევის პატრიარქატის მიერ ჩამოყალიბდა ორი, ერთმანეთისგან დამოუკიდებელი სასწავლებელი სახელწოდებით „კიევის სასულიერო აკადემია“. ორივე სასწავლებელი თავის თავს 1919 წელს დახურული კიევის სასულიერო აკადემიის სამართალმემკვიდრედ თვლიდა. შემდეგ მეორეს ეწოდა „კიევის მართლმადიდებლური საღვთისმეტყველო აკადემია“.
ქართველი კურსდამთავრებულები რედაქტირება
ცნობილი ქართველები, რომლებმაც დაამთავრეს კიევის სასულიერო აკადემია:[1]
- 1849 — დიმიტრი ფურცელაძე
- 1879 — ნიკო ლომოური
- 1884 — გიორგი ალადაშვილი
- 1891 — ანტონი (აბაშიძე)
- 1904 — კორნელი კეკელიძე