იემენის კონსტიტუცია


იემენის კონსტიტუცია — ის განსაზღვრავს რესპუბლიკას, როგორც დამოუკიდებელ და სუვერენულ არაბულ და ისლამურ ქვეყანას და ამყარებს შარიათს, ან ისლამურ კანონს, როგორც საფუძველს ყველა კანონისა[1]. მისი რატიფიცირება მოხდა 1991 წლის 16 მაისის სახალხო რეფერენდუმზე[1]. 2001 წლის თებერვალში რამდენიმე შესწორება გავიდა ეროვნული რეფერენდუმით, რაც საპრეზიდენტო ვადას აფართოებდა 7 წლამდე და საპარალამენტო ვადას 6 წლამდე, ამავდროულად ზრდიდა ზომასა და ძალაუფლებას საკონსულტაციო საბჭოსი.

2011-2012 წლის იემენის რევოლუციის გამო, იყო მოლოდინი, რომ პრეზიდენტი აბდ რაბუჰ მანსურ ალ-ჰადი შექმნიდა ახალ კონსტიტუციას 2012-2014 წლების პერიოდში[2]. 2015 წლის იანვარში, კომიტეტმა მოამზადა ახალი კონსტიტუცია, თუმცა ეროვნული ხელისუფლების საზოგადო სახალხო კონგრესმა და ჰოუთისის წევრებმა, რომელთა მოვალეობაცაა ეროვნული დიალოგის კონფერენციის შედეგების იმპელემნტაციის მონიტორინგი, უარი განაცხადეს ამ ვარიანტის კონსტიტუციისთვის კენჭისყრაზე[3]. ეს კი მოსალოდნელი იყო, რომ შეაფერხებდა დაგეგმილ რეფერენდუმს ახალი კონსტიტუციის შესახებ და ამიტომ შემდეგი საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნები, რომლებიც რეფერენდუმამდე იყო გადადებული ვეღარ წავიდოდა წინ[4].

ლიტერატურა რედაქტირება

  • Hall, Siobhan (1991). „Draft Constitution of the State of Unified Yemen“, Yemen: The Politics of Unity. London: Gulf Centre for Strategic Studies, გვ. 22–39. ISBN 1-871415-61-6. 
  • Maktari, Abdulla; McHugo, John (1992). „The Constitution of the Republic of Yemen“. Arab Law Quarterly. 7 (1): 70–82. doi:10.2307/3381862.

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება