გიორგი გოცირიძე (არქიტექტორი)

გიორგი გიორგის ძე გოცირიძე (დ. 14 ნოემბერი, 1910, თბილისი — გ. 1 მაისი, 1977, მოსკოვი; დაკრძალულია ტროეკუროვის სასაფლაოზე) — ქართველი არქიტექტორი, საბჭოთა კავშირის სახელმწიფო პრემიის ლაურეატი (1950, 1951); გვარდიის პოდპოლკოვნიკი, საბჭოთა კავშირის გმირი (23 ოქტომბერი, 1943).

დაამთავრა თბილისის საინჟინრო–სამშენებლო ინსტიტუტი 1934 წელს და მოსკოვის კომუნალური მეურნეობის აკადემია 1938 წელს. მუშაობდა მოსკოვში. მეორე მსოფლიო ომის დროს იბრძოდა საბჭოთა არმიის რიგებში სტალინგრადთან, მდ. დონთან. მეთაურობდა საინჟინრო ბატალიონს. დნეპრის გადალახვის დროს გამოჩენილი მამაცობისთვის მიენიჭა საბჭოთა კავშირის გმირი წოდება. 1945 წელს თადარიგში გავიდა გვარდიის პოდპოლკოვნიკის წოდებით. ომის შემდეგ ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა მოსკოვში. 1968 წლიდან იყო მოსკოვის ოლქის მთავარი არქიტექტორი. ძირითადი ნამუშევრებია: ცენტრალური აეროჰიდროდინამიკის ინსტიტუტი კომპლექსი, აკად. ა. ტუპოლევის ექსპერიმენტული ბაზა (1951, 1953), მოსკოვის ოლქის რაიონული დაგეგმარების პროექტი (1973), მოსკოვის საგარეუბნო ზონის დაგეგმარების პროექტი (1976).

ლიტერატურა

• ჩინჩილაკაშვილი, ტ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 129.

რესურსები ინტერნეტში

• გიორგი გოცირიძე — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი