ვალერიან გაბაშვილი

ვალერიან გაბაშვილი, ფსევდონიმი ნიკოლოზ გაბაონი (დ. 9 აპრილი, 1911 — გ. 1985) — ქართველი ისტორიკოსი, აღმოსავლეთმცოდნე, მწერალი, ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი, საქართველოში აღმოსავლეთმცოდნე ისტორიკოსთა სამეცნიერო სკოლის ფუძემდებელი. მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1966).

ვალერიან გაბაშვილი
დაბადების თარიღი	9 აპრილი, 1911 ვოლოგდის ოლქი, რუსეთის იმპერია
გარდაცვალების თარიღი	1985
ეროვნება	ისტორიკოსი, მწერალი
მოქალაქეობა	რუსეთის იმპერია  საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა  სსრკ
აკადემიური ხარისხი	ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი

ბიოგრაფია

ვალერიან გაბაშვილი იყო თსუ-ის აღმოსავლეთის ისტორიის კათედრის გამგე (1950-1973), ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტის შუა საუკუნეების აღმოსავლეთის ისტორიის განყოფილების ხელმძღვანელი (1957-1960), აღმოსავლეთმცოდნეობის ინსტიტუტში ფეოდალური ხანის აღმოსავლეთის ისტორიის განყოფილების ხელმძღვანელი. იკვლევდა აღმოსავლური ფეოდალიზმის გენეზისს, ქართული და აღმოსავლეთის ქალაქებისა და საქალაქო ცხოვრების ისტორიის პრობლემებს; აგრეთვე, ქართული სამართლის, დიპლომატიკის, წყაროთმცოდნეობისა და ისტორიოგრაფიის საკითხებს. ავტორია რომანისა „აივნიანი ქალაქი“.

ვალერიან გაბაშვილის პირადი არქივი დაცულია ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში. არქივი ცენტრს შესწირა მისმა ქალიშვილმა, ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორმა მანანა გაბაშვილმა 2008 წლის 13 თებერვალს.

ლიტერატურა

• კაციტაძე დ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 603.

რესურსები ინტერნეტში

• ვალერიან გაბაშვილი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი