აწყვიტა
აწყვიტა[2] — სოფელი სამხრეთ საქართველოში, სამცხე-ჯავახეთის მხარის ასპინძის მუნიციპალიტეტში. თემის ცენტრი.[1] მდებარეობს ერუშეთის მთიანეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთ ფერდობზე, მდინარე მტკვრის მარცხენა მხარეს, ზღვის დონიდან 1260 მეტრზე. ასპინძიდან დაშორებულია 2 კილომეტრით.[3]
| სოფელი | |
|---|---|
|
აწყვიტა | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | სამცხე-ჯავახეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | ასპინძის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | აწყვიტა |
| კოორდინატები | 41°30′27″ ჩ. გ. 43°14′53″ ა. გ. / 41.50750° ჩ. გ. 43.24806° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 1260 მ |
| მოსახლეობა | 466[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა |
ქართველები 97 % სომხები 2,6 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)    | |
დემოგრაფია რედაქტირება
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 466 კაცი.[1]
| აღწერის წელი | მოსახლეობა |
|---|---|
| 2002 | 577[4] |
| 2014 | 466 
|
ლეგენდა რედაქტირება
ლეგენდის მიხედვით, როდესაც თამარ მეფე ბასიანისკენ მიუძღოდა ლაშქარს, დაღლილებმა ერთი ბანაკი დასცეს დასასვენებლად. ის იყო, პურობა დამთავრდა, რომ თამარის დაბმულმა ცხენმა აიწყვიტა და დაიჭიხვინა. მეფეს გაუხარდა — ეს კარგი ნიშანია, გამარჯვების მომასწავლებელიაო. ბასიანის ომის ძლევამოსილი გამარჯვების შემდეგ ამ ადგილისათვის აწყვიტა დაურქმევიათ.[5]
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის 2014 წლის აღწერა (არქივირებული). საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 19.
- ↑ ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 76.
- ↑ მოსახლეობის 2002 წლის აღწერა. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (2002 წელი). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ „აწყვიტა“, // ჟურ. ძეგლის მეგობარი, №. 90 თბილისი: საბჭოთა საქართველო, 1993 წელი. — გვ. 27