ანდრონიკე II პალეოლოგოსი
ანდრონიკე II პალეოლოგოსი (ბერძ. Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος; დ. 25 მარტი, 1259, ნიკეა — გ. 13 თებერვალი, 1332, კონსტანტინეპოლი) — ბიზანტიის იმპერატორი 1282–1328 წლებში. ცდილობდა დაებრუნებინა ბიზანტიისათვის ჯვაროსნების მიერ 1204 წელს მიტაცებული მიწები და აელაგმა ფეოდალთა სეპარატისტული მისწრაფებები. ეწინააღმდეგებოდა რომის პაპთან კავშირს, ებრძოდა მცირე აზიაში მომძლავრებულ თურქებს. 1321 წელს დიდებულები აუჯანყდნენ და იმპერატორად წამოაყენეს მისი შვილიშვილი ანდრონიკე III (1328–1341). ხანგრძლივი ბრძოლის შემდეგ ანდრონიკე II იძულებული გახდა თანამდებობა დაეტოვა. გარდაიცვალა 1332 წელს მონასტერში.
ანდრონიკე II პალეოლოგოსი | |
---|---|
Ἀνδρόνικος Βʹ Παλαιολόγος | |
ბიზანტიის იმპერატორი | |
კორონაცია: | 12 დეკემბერი 1282 |
მმართ. დასაწყისი: | 12 დეკემბერი 1282 |
მმართ. დასასრული: | 24 მაისი 1328 |
წინამორბედი: | მიხეილ VIII |
მემკვიდრე: | ანდრონიკე III |
პირადი ცხოვრება | |
დაბ. თარიღი: | 25 მარტი 1259 |
დაბ. ადგილი: | ნიკეა ბიზანტიის იმპერია |
გარდ. თარიღი: | 13 თებერვალი 1332 |
გარდ. ადგილი: | კონსტანტინოპოლი ბიზანტიის იმპერია |
მეუღლე: |
ანა უნგრელი ირინა მონტფერატი |
შვილები: |
მიხეილ IX კონსტანტინე იოანე თეოდორე I, მონტფერატის მარკგრაფი დემეტრიოსი სიმონიდა |
სრული სახელი: | ანდრონიკე II დუკა ანგელოს პალეოლოგოსი |
დინასტია: | პალეოლოგოსები |
მამა: | მიხეილ VIII |
დედა: | თეოდორა დუკაინა ვატაცაინა |
რელიგია: | მართლმადიდებლობა |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 452.