მონოგატარი

მონოგატარი (物語) — ჰეიანის ეპოქის (IX-XII საუკუნეების) იაპონური საკარო-არისტოკრატიული ლიტერატურის სხვადასხვა ჟანრის თხრობით ნაწარმოებთა კრებული; სიტყვასიტყვით — „მოთხრობა საგანთა შესახებ“. მონოგატარის პირველი ნუმუშია „ტაკეტორი-მონოგატარი“ (IX საუკუნე). ზოგჯერ მონოგატარში შერწყმულია ლექსი და პროზა („ისე-მონოგატარი“). დროთა ვითარებაში მონოგატარის თემად იქცა რეალური ცხოვრება („გენძი მონოგატარი“), ისტორიული მოვლენები („ეიგა მონოგატარი“, „ოკაგამი“, XII საუკუნე).

ტაკეტორიმ სახლში მოიყვანა კაგუიუ-ჰიმე. ტოსა ჰირომიტის ნახატი, დაახლოებით 1600 წ.

ხშირად, ფართო გაგებით, IX-X საუკუნეების პროზას მონოგატარს უწოდებენ.

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 97.

რესურსები ინტერნეტში

• მონოგატარი – ენციკლოპედია ბრიტანიკა (ინგლისური)