კაზაკური ღვია
მცენარე კვიპაროზისებრთა ოჯახისა
კაზაკური ღვია[1] (ლათ. Juniperuc sabina) — საშუალო სიმაღლის წიწვოვანი ხებუჩქი ან ბუჩქი, ზოგჯერ მიწაზე გართხმული. ყვავილები ერთ ან ორსქესიანია, მამრობითი-ოვალურ თავთავებში, მდედრობითი-თავკენწერა გირჩებში. წიწვი ეკლიანი, გაბასრული, ტევრისებრი, ტოტებისკენ დახრილი.
| კაზაკური ღვია | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||
| Juniperus sabina L., 1753 | |||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||
 IUCN 3.1 Least Concern : 42249 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
გავრცელება რედაქტირება
იზრდება სუბალპურ ზონაში კლდეებზე, კავკასიური დეკას გამეჩხერებულ ნარგავებში, ფიჭვოვან ტყეებში.
ქიმიური შემადგენლობა რედაქტირება
კაზაკური ღვიის კენკრა შეიცავს ეთერზეთებს, გლუკოზას, ფისს, ვაშლის, ძმრის და ჭიანჭველმჟავებს, სხვადასხვა ფიტონციდებს და სხვა ნივთიერებებს.
გამოყენება რედაქტირება
ხალხურ მედიცინაში კაზაკური ღვიის კენკრისგან ამზადებენ ნაყენს, რომელსაც იყენებენ როგორც მადეზინფიცირებელ და შარდმდენ საშუალებას. მათ იყენებენ აგრეთვე ლიქიორის ჩამომსხმელ წარმოებაში.
რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება
- იმერეთის სამკურნალო ფლორა დაარქივებული 2007-10-12 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ 1.0 1.1 მაყაშვილი ა., კაზაკური ღვია // ბოტანიკური ლექსიკონი, თბ.: „საბჭოთა საქართველო“, 1961.