ვან გოგის სინდრომი

ვან გოგის სინდრომი — ფსიქიკური აშლილობა, რომლის დროს ადამიანი მიმართავს თვითდაზიანებას – სხეულის ნაწილის მოკვეთას, ჭრილობის მიყენებას ან კატეგორიულად მოითხოვს ჩაუტარონ ქირურგიული ოპერაცია. ეს სინდრომი ვლინდება ისეთი პათოლოგიების დროს, როგორიცაა შიზოფრენია, ჰიპოქონდრიული მანია, ჰალუცინაცია, იმპულსური გამოვლიებები. გამომწვევი მიზეზები მრავალგვარია, ერთ-ერთი მიზეზი შიძლება იყოს ინტოქსიკაცია.

ვინსენტ ვან გოგი, ავტოპორტრეტი შეხვეული ყურით და ჩიბუხით, იანვარი, 1889.

სინდრომი პირველად აღწერა ფსიქიატრმა აბრამმა 1966 წ. და მისი ეპონიმია ჰოლანდიელი ფერმწერი, ვინსენტ ვან გოგი (30 მარტი, 1853 - 29 ივლისი, 1890), რომელმაც ფსიქიკური აშლილობის დროს (23 დეკემბერი, 1888 წ.) თვითდაზიანება მიიყენა და ყური მოიჭრა. სავარაუდო მიზეზი იყო ფუტკარა ყვავილით ინტოქსიკაცია.

ლიტერატურა

• Abram, H.S. The Van Gogh Syndrome: an unusual case of polysurgical addiction; Am.J. Psychiatry, 1966 123(4):478-81
• Strik, W.K. The Psychiatric Illness of Vincent Van Gogh; Nervenarzt. 1997 68(5):401-9

იხილეთ აგრეთვე

თვითდაზიანება ახასიათებს სხვა სინდრომებსაც

• აჰასფერის სინდრომი

გთხოვთ მიაქციოთ ყურადღება მითითებას ჯანმრთელობის თემებზე!